மீண்டும் ”இவள்”

"அவள் விகடனி”ல் மீண்டும் தீபிகா....
(9-Oct-2009 issue)

சொர்க்கமே என்றாலும்...!

'என் மக கல்யாணமாகி ஃபாரின்ல இருக்கா...' 'என் மகன்கூட கொஞ்ச நாள் ஃபாரின் போய் தங்கிட்டு வந்தேன்...'

இப்படி வெளிநாடு பற்றி யாராவது பேசினால்... விழிகள் விரிய அதற்கு காது கொடுக்காதவர்கள் குறைவு. அதற்குக் காரணம்... அந்த நாடுகளைப் பற்றியெல்லாம் நம் பெரிய திரை, சின்னத் திரை ஆகியவற்றின் புண்ணியத்தில் மனத்திரையில் கூடு கட்டிக் கொண்டிருக்கும் பிம்பங்கள்தான்!

உண்மையிலேயே... ஃபாரின் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கிறது..?சொர்க்கம்தானா..? இல்லை... 'சொர்க்கமே என்றாலும் நம்மூரு போல வருமா' கதைதானா?

உலகெங்கும் இருக்கவே இருக்கிறார்கள் எண்ணற்ற 'அவள் விகடன்' வாசகிகள்! அவர்களிடமே கேட்டு விடலாமே என்று போன், மெயில், சாட்டிங் என்று நவீன தொழில்நுட்பம் தந்திருக்கும் அத்தனை ஆயுதங்களையும் ஏவ ஆரம்பித்தோம்...

ஜப்பானிலிருந்து தீபிகா சுபாகர்:

''அவர் இன்ஜினீயர், நான் சாஃப்ட்வேர் டெவலப்பர். ஜப்பான்ல தாகஸாகோங்கற இடத்துலதான் குடியிருக்கோம். எங்களுக்கு ஒரு பொண்ணு, ஒரு பையன்.

முதல் பிரச்னையே மொழிதான். ஜப்பான்ல துளிகூட இங்கிலீஷ் கிடையாது. திணறிட்டோம் திணறி. கடைக்குப் போனா, காய்கறி எது... சிக்கன், மட்டன், மீன் எது...னு தெரியாம திணறிடுவோம். ஜப்பான் மொழி தெரியலனா... இந்த ஊருல குப்பைக் கொட்டமுடியாதுனு புரிஞ்சதும்... ரெண்டே வாரத்துல அந்த மொழியைக் கத்துக்க ஆரம்பிச்சிட்டோம். ஆனா, பக்கத்து வீட்டுப் பொண்ணைப் பாத்து, 'உன் பேர் என்னா?'னு கேக்குறதுக்கே முழுசா ஆறு மாசமாச்சு... (அம்மாடியோவ்!)

நம்ம ஊரு பண்டிகை எதுவும் ஞாபகத்துக்கு வராது. அம்மா போன் பண்ணி 'பிள்ளையார் சதுர்த்தி ஞாபகம் இருக்குல்ல?னு கேட்டா மட்டும்... உடனே கொழுக்கட்டை, பணியாரம் செஞ்சு பிள்ளைகளுக்குக் கொடுப்பேன். ஒரு வழியா தமிழ்க் குடும்பங்களை கண்டுபிடிச்சு வருஷத்துக்கு ஒரு தடவை டிசம்பர் 31ம் தேதி நைட் கூடிப் பேசறத வழக்கமாக்கிட்டோம்'' என்றெல்லாம் சொன்ன தீபிகா,

''சுத்தம், சம்பளம்னு ஆயிரம் இருந்தாலும்... நம்ம வீட்ல இருக்கற மாதிரி மத்த வீடெல்லாம் வருமா?'' என்று இந்தியா மீதான தன் ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்தினார்.

கடைசியாக நம் வயிற்றெரிச்சலைக் கிளப்பும் வகையில் அவர் தட்டிவிட்ட தகவல்..

''நாங்க ஜப்பான் வந்ததிலிருந்து விலைவாசி உயர்வுங்கற பேச்சே இல்லை. உள்ளூர் ஃப்ரெண்டுங்ககிட்ட கேட்டா... பத்து வருஷமா விலைவாசி ஏறவே இல்லைனு சொல்லி வாய் பிளக்க வச்சுட்டாங்க.''

The cattle class

(Madhu fascinated with KKarisal cattle)

One would think "what a nasty comment it was!" in response to Shashi Tharoor's (India's State Minister for External Affairs) reference to economy class flight travels as 'cattle class'. Does it not reflect the mindset of the elite who have come to occupy the seat of power without any real understanding of the masses?

Reading the story in detail would, however, show that we have been over-reacting to a comment made jokingly. When a reporter asked S.T if he would travel 'cattle class', he replied, repeating the same phrase, "I would travel cattle class in solidarity with all the holy cows". A debate instantly ensues as to who the 'cows' are! S.T. has clarified that he was only commenting on airlines that herd us in like cattle, and not made fun of economy class travelers. (Glad that our PM has come to his rescue).

Apparently, using analogies involving animals like dog, monkey & cow is risky -when people fail to catch the metaphoric intention, but rather get upset on being 'compared' to animals! Nobody is an exception. When I used to open up an electrical appliance (VCR, camera etc) and leave it in open condition for a couple of days either because I didn't know how to fix it, or as I lost the charm in working with them... I often hear Deepika say "இதென்ன, ’ஏதோ’ கையில் பூமாலை கிடைச்ச மாதிரி....”.

Few years ago when Mu.Ka was reinstalling Kannagi statue, Ananda Vikatan had commented that politicians were playing with Kannagi as if she was a 'teddy bear'.Mu.Ka went strongly against AV as it compared Kannagi with a 'bear doll'! (If you thought Mu.Ka was good enough to understand உவமையணி, he proved you wrong!)

The term cattle rang a bell to me -that Eisntein had used it to refer to atheists. Did a little search and found that famous quote: "The ideals which have always shone before me and filled me with the joy of living are goodness, beauty, and truth. To make a goal of comfort or happiness has never appealed to me; a system of ethics built on this basis would be sufficient only for a herd of cattle". That was Albert Einstein who looked at religious guys like a herd of cattle.

Even when I'm on this topic, I recall some interesting events that involved my friend Ponraj. But I choose to keep quiet and not write about his reactions then... Well, Let the sleeping dog sleep! :-)
.

Japan's historic election

Japan saw its historic election recently. The party that ruled the country for more than 55 consecutive years (LDP) took a severe beating and paved way for the opposition party (DPJ) to form the government, in what was referred to as the first ever 'real election'. Being a nation that closely follows the foot-steps of USA, Japan was only 'quick' to follow the "Change we can" mantra of Obama. Or, it could be said that the global recession took its toll in Japan politics too.

Things that caught my attention:

• The DPJ leader Hatoyama's election manifesto had several 'populist' proposals that would make our Indian politicians look 'ju-ju-be'. Here are some:

--elimination of expressway tolls (Till now one paid Y24 (0.27cents or Rs.13) per
km for driving in highways ; unbelievable for those in USA who drive for free).
--pay Y26,000/month/child up to age 15 'to boost economy'. A family with 3
children below 15 will 'earn' roughly US$ 10,000 per annum! -quite unbelievable!
--elimination of 5% sales tax (unlike in India, there is no sales/purchase without this
5% sales tax. Elimination of this means a direct saving of 5% on your expenses).
--free high school education (Unlike in USA, high school education is NOT free in
Japan; till now it cost about US$ 3,500/year in public schools).

• Japan's new Prime Minister Hatoyama is the 4th consecutive PM whose dd/grand-dad was also PM earlier! (In a coincidence, the grandfathers of Hatoyama and his opponent Aso were also fighting the elections in the 50s; now it was the grandsons' turn.

• There were no electronic voting machines. In the paper-ballot, the voter should write the name of the candidate of his/her choice. (yes, 'hand-write'!). As the Japanese characters have complicated & numerous strokes, I asked what if the name wasn't written correctly. Nobody envisaged such a situation, thanks to Japan's 99%+ literacy rate.

Japan's historic election went without any disturbance to the public -the elections were held on a Sunday (as usual), and there weren't any loudspeakers or processions or public meetings on street corners or mega-size posters or garlanding statues etc. Yeh Mera India!
.

கிண்டி-25: வெங்கட்ரமணி

கிண்டி-25 சந்திப்புக்கு நான் போகாவிட்டாலும் பல நண்பர்களுடன் திரும்பவும் ‘touch' கிடைத்தது. வெங்கட்ரமணியும் அதில் ஒருவன். 25 வருஷத்திற்கு அப்புறம் அவனுடன் contact...

ரமணியைப் பற்றி கிண்டி குரூப்பில் நான் எழுதியது:

Venkatramani. A very nice guy from Erode -who had never been to a cinema thaeter in Chennai in all those years when he was in the hostel. In 3rd block we used to pull our cots to the balcony at nights to sleep 'outdoor'. At morning 6, I would be awake on hearing a 'ding-ding-ding' noise; V.Ramani, in his clean white dhoti, would be chanting some mantras and doing "Santhia vanthanam" , (the noise was what he would make when 'ding-dinging' the spoon inside a tumbler half-filled with water). Unmindful of my weird look, he would patiently explain me about it. ’குண்டலினி சக்தி’ என்றெல்லாம் எங்களுக்கு ‘விவகாரமான’ விஷயங்களைப் பேசும் இரண்டு ஆள்களில் இவன் ஒருவன். (இன்னொருவன் ’கும்பகோணம்’ கணேசன்). ரொம்ப சாந்தமானவன். நான் குமுதத்தைத் தாண்டாத காலங்களில் எனக்கு கல்கி மற்றும் வந்தியத்தேவனை அறிமுகம் செய்தவன் இவனே.

He was one of the 2 guys that I've seen in Guindy who cried uncontrollably after having done poorly at the semester exam! 2nd year 2nd semester we all had a tough paper; when I returned to the hostel, I found V.Ramani sobbing and blaming himself for being such an irresponsible guy(!), and for being ungrateful to his uncle who financed his studies (his father was no more). When I told him that going by the efforts he took, he would probably not fail, V.Ramani wouldn't agree. He started crying more saying he had raised high such hopes about him in his friends! Sensing it was an 'opportunity', I invited him for a bet -if he would pass, he should go with me to watch a movie. Though he wwasn't in a mind for any kind of bet then, I made him agree for that bet finally.

The results came and alas! V.Ramani passed!! I got more excited than him! Being a soft-spoken guy, he was begging .... begging me to reconsider the bet. But little did he know then that Subahar could be ruthless at times! :-) I took him to Devi complex for "Nenjaththaik kiLLaathE" (Mahendran's; Suhashini's debut). That was the one & only movie VRamani watched in all those 5 years. I knew that soon after 1984 he moved to Bombay, where his elder brother was working (in Godrej?). It is only a surprise that VRamani had chosen 'business' as his profession....

சில நாட்கள் முன் வெங்கட்ரமணி அவன் பையன் விஷ்ணுவர்த்தனின் இசைக் கச்சேரி பற்றி You Tube-ல் ஏற்றியிருந்த பதிவை அனுப்பினான். ஹிந்துஸ்தானி இசையில் a,b,c,d கூடத் தெரியாவிட்டாலும் எனக்கு விஷ்ணுவர்த்தனின் பாடல் ரசிக்கும்படி இருப்பது அவன் VRamani Jr என்பதால் மட்டுமல்ல. கேளுங்கள்:
http://www.youtube.com/watch?v=V0jEahGrZco

.

Welcome (back) to Florida!

(Posting by Dee)
As we landed at Los Angeles after a long flight from Osaka, custom-cleared my check-in bags and I took them to United Airlines -which refused to take them though I'd routed my bags up to Orlando. "We won't accept bags if the transit time exceeds 12 hours; you go to Asiana airlines (Osaka-LA carrier)". Asiana's counter remained closed. Luckily Selva's mini-van had enough space to carry my 6 check-in bags (and 3 hand-carrys).

Reached home at 8 pm by taxi from Orlando airport. Wanted to get something to eat... my car wouldn't start. (Battery had 'slept' for 75 days; we talked about carrying a jump-start cable from Japan, but forgot it in the last minute). Called Lokesh, he was not in town. Namrata would not understand what I was talking about! Seshu suggested to call AAA -which accepted me as a member by phone (@US$ 62/yr) and sent a person.

Made udon noodles for children, and drove to Winn Dixie to buy some groceries. Came back home only to see that I left behind one bag in the shop. Drove again and brought it back.

The AAA staff called me to confirm my address; she said my membership card will be valid up to Oct-16, 2010. "Nope! I don't need it beyond 2010 June, by then I should have moved back to Japan!"